MAKALE ARTICLE

Bu yazıda Ankara Tabip Odası’nın Gezi Parkı sürecinde yürüttüğü faaliyetler nedeniyle organlarının görevden alınmasına ilişkin açılan davada hekimlerin ilkyardım ve acil yardım yükümlülüğünü yerine getirmeleri gerektiren olaylarda tabip odalarının görevleri değerlendirilmektedir. Çok sayıda hekimin geniş çaplı bir olayda ilkyardım ve acil yardım yükümlülüğünü yerine getirmeleri gerektiren durumlarda meslek odasının gerçekleştirdiği eşgüdüm, düzenleme veya örgütlenmeyi “sağlık hizmeti birimi açmak ve işletmek” olarak değerlendiremeyeceğini kurum, kurumsallaşma kavramları ve mevzuat ışığında ele alınmakta, bunun “mevcut durumda” tabip odalarının bir işi kuruluş amacının gerektirdiği bir yetki ve sorumluk olduğu gösterilmektedir. Sağlık hakkı, sağlık hizmeti kavramları ile sağlık kuruluşları ilişkisi ve bu ilişki içerisinde tabip odaları ve Türk Tabipleri Birliği’nin yeri tartışılmakta, Sağlık Bakanlığı’nın acil sağlık hizmetleri örgütlenmesinin varlığının tabip odaları ve Birliğin kamu hizmetleri örgütlenmesindeki yetki ve yükümlülüklerini dışlamadığı, meslek odasının gereken önlemleri alması ve düzenleme yapmasının geçici bir iş örgütlenmesi olduğu belirtilmektedir.

This article assesses the duties of medical organizations in cases where they are required to fulfil their first aid and urgent intervention obligations in the context of the court case brought against the Ankara Chamber of Medicine for its activities during the Gezi Park process in Turkey. The article argues that coordination, arrangements and organization given eff ect by medical organizations with the involvement of many physicians to fulfil first aid and urgent intervention obligations in a process involving large masses of people cannot be coined as “launching and operating healthcare units”. To the contrary, the article holds that it is a duty and responsibility deriving from the raison d’etre of such organizations. After discussing the place of medical chambers and the Turkish Medical Association in the context of the right to health, health services and health organizations, the article asserts that the availability of urgent healthcare services organized by the Ministry of Health does not deny the authority and obligation of medical chambers and the Association to organize public health services given that these are temporary organizations meant to respond to emergencies.