MAKALE ARTICLE

Yüz milyonu aşan nüfusu ve hızlı büyüyen ekonomisiyle Uzak Doğu’nun yükselen kaplanları arasında yer alan Filipinler’de toplum katmanları arasında sosyoekonomik eşitsizlikler çok derindir. Sağlık sisteminin parçalı yapısı, koruyucu sağlık hizmetlerine herkesin erişememesi ve cepten yapılan harcamaların fazlalığı toplumun sağlık düzeyinin gelişmesinin önündeki diğer engellerdir. COVID-19 pandemisi başladığında, mücadeleye hazırlıkta geç kalınmış, test ve filiasyon ekibi sayısının artırılmasında gecikmeler yaşanmıştır. Ülkenin birçok bölgesinde iki aydan uzun süren yaygın toplumsal karantina uygulamaları pandeminin hızını kısmen azaltabilmiştir. Bu dönemde ülkede işsizlerin ve açlık sınırının altında yaşayanlarının sayısında büyük artışgörülmüştür.

There are deep socioeconomic inequalities in the Philippines, which is among the rising tigers of the Far East with its population of over 100 million and its fast growing economy. The fragmented structure of the health system, the inability to access preventive healthcare services by everyone, and the excess of out-of-pocket expenditures are additional obstacles to the improvement of the health level of the society. When the COVID-19 pandemic started, the country was late in preparation for the fight, sufficient filiation teams could not be formed and the number of tests could not be increased fast enough. In many parts of the country, widespread social quarantine practices that lasted more than two months could only partially reduce the rate of the pandemic. During this period, the number of unemployed people and people living below the hunger threshold increased significantly.