The New England J of Med. 25-ekim 1980. Vol. 303 Sayı 13 sf. 727
Bu yazıda, Tıp Fakültesi Dekanlığından emekli olmuş bir öğretim üyesinin, tıp Eğitimindeki aksaklıkları gözleyebilmek, anlayabilmek için özveri ile yeniden Tıp
Fakültesinde tüm öğrencilik kurallarına uyarak yaptığı eğitim sonunda vardığı sonuçlar sunulmaktadır.
Yazarın saptadığı aksaklıkların bir kısmının bizim için de geçerli olduğunu gördüğümüz için bu yazıyı çevirdik. Yazı tümü ile Amerikan toplumu için geçerlidir. Yazıda bizim sorunlarımıza ters düşenler de vardır. Bunlardan ikisinin belirtilmesini zorunlu görüyoruz.
A.B.D. 'de tıp eğitimi, genellikle, uzmanlık eğitiminin ilk basamağıdır. Yazıda bu görüş hakimdir. Ülkemizde ise tıp fakültelerinin, sınırlı laboratuvar desteği ile çalışacak paratisyen ve uzman yetiştirmesi gereklidir.
Ülkemizde tıp eğitiminde sorun, yazarın görüşünün tersine yetersiz tıp bilimi eğitimi değil, klinik beceri ve deneyimi olmayan hekim yetiştirilmesidir. Bu nedenle,
ülkemizde yazarın 8 ilkesinin başına "Tıp Fakültelerinde Klinik Deneyim ve Becerisi Yeterli "öğrenci yetiştirilmelidir." ilkesi konmalıdır.
Yazar ile aynı görüşte olmadığımız bir diğer husus da hekimlikte konu olarak sadece hastanın ele alınışıdır. Çağdaş hekimlikte konu sadece hasta değil, sağlam
insan ve hastadır.