MAKALE ARTICLE

Workfare olarak bilinen çalıştırmacı yaklaşımlar yeni-muhafazakârlığın sosyal güvenlik ve koruma alanına aktif bir müdahale aracı olarak geliştirilmiştir. Sosyal yardım taleplerini ve yardımlara erişimi işgücü piyasalarına çeşitli şekillerde katılım şartına bağlayan söz konusu politikalar, sosyal yardım faydalanıcılarını işgücü piyasalarına yönlendirerek, refaha ulaşmayı metalaşmaya koşullamıştır. Çalışma refaha ulaşmanın ve yoksullukla mücadelenin en geçerli yoludur moral argümanı çalıştırmacı politikalar yoluyla yoksulları, işsizleri ve sosyal yardım faydalanıcılarını disipline etmektedir. Yoksulluğu mutlak anlamıyla birey düzeyinde bir talihsizlik ve sorumluluk, refaha bağımlılığı ise bir davranış kalıbı ve sorunlu bir kültür olarak değerlendiren yeni-muhafazakâr yaklaşım, sosyal yardım alanını çalışma etiğinin geliştirileceği bir zor alanına dönüştürmektedir. Muhafazakâr söylemler neo-liberal ekonomik politikaları temellendirmenin ve rasyonalize etmenin referansı olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışma sosyal koruma-istihdam bağlantısı olarak resmi söyleme yansıyan çalıştırmacı politikaları Türkiye örneği üzerinden ve resmi söylem ve raporlara yansıdığı şekliyle ele almayı amaçlamaktadır. Türkiye’de de sosyal yardım alanı işgücü piyasalarının dinamikleri bağlamında refahın diğer alanlarındaki liberal dönüşüme paralel olarak yeniden yapılandırılmak istenmektedir. Resmi söylemde refah bağımlılığı sorunuyla yoksulluk ve işsizlikle mücadelede çalıştırmacı politikalar ön plana çıkarılmıştır. Çalıştırmacı politikaların söz konusu toplumsal sorunlara ne ölçüde çözüm olacağı ise kanıtla temellendirilmemiştir.
Geliş Tarihi : 08.05.2018
Kabul Tarihi : 29.10.2018

Workfare policies have been developed as active policy measures of new conservatism in the sphere of social protection. Since workfare as a policy paradigm attempts to redesign social assistance policies as part of labour markets this leads to a process of further commodification of welfare. The argument that welfare benefits should be based on certain conditions including being ready for work or searching for work is used as moral discourse to discipline those in poverty and social assistance receipents. Because new conservatism perceives poverty as a personal misfortune and welfare dependency as a problematic behavioural pattern and a culture the sphere of social assitance turns a coercive set of policies that would stimulate work ethics. This study attemts to evaluate workfare policies with respect to the Turkish case and as refl ected on formal policies and discourse. In Turkey, social assistance policies are restructured on the basis of the dynamics of labour markets paralel to the liberal transformation in the other fields of welfare. In the formal discourse workfare measures are presented as a policy solution for problems of poverty and unemployment. The extent to which the development of such measures is based on evidence should further be analysed.
Received : 08.05.2018
Accepted : 29.10.2018