MAKALE ARTICLE

AKP dönemi, Türkiye’de 12 Eylül darbesi ile hayata geçirilen “dışa açık ekonomi” modelinin nihai sonuçlarına vardığı bir dönemdir. Bu dönem boyunca yabancı sermaye girişlerine bağımlı ekonomik yapı pekişmiş, genel bunalım konjonktüründe dış kaynak girişlerinin yavaşlaması nedeniyle (üretim sürekli artmasına rağmen) milli gelir azalmaya başlamıştır. Bu gelişmeler Türkiye’nin dünya kapitalist iş bölümü içindeki konumunun bir sonucudur. Düşük ve orta-düşük teknolojili ürünler ihraç eden Türkiye, giderek bir ucuz işgücü ülkesi haline gelmiştir. Buna bağlı olarak AKP döneminde bölüşüm ilişkileri emekçilerin aleyhine seyretmiştir. Günümüzde Türkiye’de halkın büyük çoğunluğu ancak en temel tüketim ihtiyaçlarını karşılayabilir durumdadır.

The AKP period is a period in which the “open economy” model, put into practice with the September 12, 1980 coup in Turkey, has reached its final results. During this period, the economic structure dependent on foreign capital inflows became consolidated, and despite the continuous increase in production, the national income began to decline due to the slowdown in foreign resource inflows in the general depression conjuncture. These developments are a result of Turkey’s position in the world capitalist division of labor. Exporting low and medium-low technology products, Turkey has increasingly become a cheap labor country. Accordingly, distribution relations in the AKP period have progressed to the detriment of the workers. Today, the majority of the people in Turkey can only meet their most basic consumption needs.